Producten in deze catalogus
a de diagnose kwam alles in een stroomversnelling. Anita was blij dat ze snel geholpen werd, maar al die onderzoeken waren wel even wennen. “In het begin vond ik het best ongemakkelijk,’ vertelt ze. “Steeds maar weer je borsten ontbloten, al die mensen die eraan zitten, prikken en meekijken. Dat voelt toch anders dan bijvoorbeeld je been, je borsten zijn normaal echt iets intiems. Maar uiteindelijk wen je eraan en ik was blij dat ik geopereerd kon worden. Het plekje werd succesvol weggehaald en daarna kreeg ik 21 dagen bestraling en zes chemokuren. De chemokuren vond ik veruit het zwaarst, daar ben ik echt goed ziek van geweest”. De impact voel je pas later Anita was pas begin veertig toen ze schoon werd verklaard. Daarom kreeg ze nog zeven jaar hormoontherapie om de kans op terugkeer te verkleinen. “In deze periode begon ook pas echt het besef door te dringen wat er allemaal was gebeurd”, vertelt ze. “En welke impact mijn ziekte had - en nog steeds heeft — op mijn lichaam en ons gezin. Het voelde alsof het ‘onderliggende leed’ eindelijk naar boven ‘Vaker voor mezelf kiezen. Dat moest ik wel leren, ja. NOVEMBER 2024 hoe bang ze waren geweest, de angst dat hun moeder zou overlijden.” Dat bracht weer een hele nieuwe uitdaging met zich mee: omgaan met het leven na de borstkanker. Voor haarzelf, haar gezin en de mensen om haar heen. Niet meer ziek, maar ook nog niet ‘de oude’ “Dat is ook best ingewikkeld,” vertelt Anita. “Als je weer aan het werk gaat, denken veel mensen: ze is beter, ze is terug. Maar de impact op je lijf en hoofd gaat nog gewoon door. Ik merk bijvoorbeeld dat ik veel meer zweet, alsof mijn ‘thermostaat’ vanbinnen kapot is. Zo voelt het echt. En mijn geheugen is ook niet meer wat het was. “Daarom zorg ik nu beter voor mezelf en luister ik meer naar mijn lichaam dan vroeger. Dat zijn de waardevolle lessen die ik door mijn ziekte heb geleerd. Ik neem pauze wanneer ik het nodig heb en ga naar huis als ik moe ben, zelfs op een verjaardag. Mensen moeten daar maar begrip voor hebben. En ik verwen mezelf wat vaker,’ zegt ze lachend, “bijvoorbeeld als ik iets moois zie voor mijn interieur. Ik ga kwam, omdat daar eerder —_ aeneenensenen seeveerene. _ OOK liever vandaag dan geen ruimte voor was. Mijn jongste dochter was toen tien, de andere twaalf en dertien. Onze oudste dochter zat net op de middelbare school en moest afstromen van havo naar mavo. Pas toen vertelden ze ook morgen op vakantie. Binnen de mogelijkheden natuurlijk, maar ik leef nu en geniet daarvan. Die instelling zouden we eigenlijk allemaal moeten hebben, toch? Dat gun ik iedereen.” 9
| Naam | Details |
|---|
